05':52'' 5725 0 صوت/ تلاوت مجلسی آیات 22-40 سوره انفال توسط عباس امام جمعه کانال :باشگاه خبرنگاران انفال به معنى بهره ها و غنائم جنگ و ثروت هاى عمومى است نام دیگر سوره انفال فاضحه است انفال نام هشتمین سوره قرآن مجید مى باشد که از آیه اول این سوره گرفته شده است بعضى موضوعات مطرح شده در این سوره عبارتند از انفال و غنائم صفات مؤمنان واقعى داستان جنگ بدر واقعه تاریخى شب هجرت رسول خداص از مکه به مدینه حکم اسیران جنگى احکام جهاد حکم خمس خرافات مشرکان و راه شناخت منافقان و مبارزه با آنان این سوره 75 آیه دارد و در مدینه نازل شده است در فضیلت این سوره از پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم نقل شده است هر کس سوره های انفال و توبه را قرائت نماید من شفاعت کننده و گواهی دهنده برای او در روز قیامت خواهم بود مبنی بر اینکه او از نفاق به دور است و به تعداد همه مردان و زنان منافق در دنیا به او ده حسنه داده می شود و ده گناه از او پاک می شود و ده درجه بالا برده می شود و عرش و حاملان آن در ایام زندگی برایش طلب رحمت می‌کنند و روز قیامت از خوان های بهشت می خورد تا مردم از حساب تمام شوند امام جعفر صادق علیه السلام فرمودند هر کس سوره های انفال و توبه را قرائت کند هرگز نفاق وارد قلب او نمی شود و در زمره شیعیان از امر حسابرسی فراغت یابند بسْم الله الرحْمن الرحیم إن شر الدواب عنْد الله الصم الْبکْم الذین لا یعْقلون ﴿۲۲﴾ قطعا بدترین جنبندگان نزد خدا کران و لالانى اند که نمى اندیشند ۲۲ و لوْ علم الله فیهمْ خیْرا لأسْمعهمْ ولوْ أسْمعهمْ لتولوْا وهمْ معْرضون﴿۲۳﴾ و اگر خدا در آنان خیرى مى یافت قطعا شنوایشان مى ساخت و اگر آنان را شنوا میکرد حتما باز به حال اعراض روى برمى تافتند ۲۳ یا أیها الذین آمنوا اسْتجیبوا لله وللرسول إذا دعاکمْ لما یحْییکمْ واعْلموا أن الله یحول بیْن الْمرْء وقلْبه وأنه إلیْه تحْشرون ﴿۲۴﴾ اى کسانى که ایمان آورده اید چون خدا و پیامبر شما را به چیزى فرا خواندند که به شما حیات مى بخشد آنان را اجابت کنید و بدانید که خدا میان آدمى و دلش حایل مى گردد و هم در نزد او محشور خواهید شد ۲۴ و اتقوا فتْنة لا تصیبن الذین ظلموا منْکمْ خاصة واعْلموا أن الله شدید الْعقاب ﴿۲۵﴾ و از فتنه اى که تنها به ستمکاران شما نمى رسد بترسید و بدانید که خدا سخت کیفر است ۲۵ و اذْکروا إذْ أنْتمْ قلیل مسْتضْعفون فی الْأرْض تخافون أنْ یتخطفکم الناس فآواکمْ وأیدکمْ بنصْره ورزقکمْ من الطیبات لعلکمْ تشْکرون ﴿۲۶﴾ و به یاد آورید هنگامى را که شما در زمین گروهى اندک و مستضعف بودید مى ترسیدید مردم شما را بربایند پس [خدا] به شما پناه داد و شما را به یارى خود نیرومند گردانید و از چیزهاى پاک به شما روزى داد باشد که سپاسگزارى کنید ۲۶ یا أیها الذین آمنوا لا تخونوا الله والرسول وتخونوا أماناتکمْ وأنْتمْ تعْلمون ﴿۲۷﴾ اى کسانى که ایمان آورده اید به خدا و پیامبر او خیانت مکنید و [نیز] در امانتهاى خود خیانت نورزید و خود میدانید [که نباید خیانت کرد] ۲۷ واعْلموا أنما أمْوالکمْ وأوْلادکمْ فتْنة وأن الله عنْده أجْر عظیم﴿۲۸﴾ و بدانید که اموال و فرزندان شما [وسیله] آزمایش [شما] هستند و خداست که نزد او پاداشى بزرگ است ۲۸ یا أیها الذین آمنوا إنْ تتقوا الله یجْعلْ لکمْ فرْقانا ویکفرْ عنْکمْ سیئاتکمْ ویغْفرْ لکمْ والله ذو الْفضْل الْعظیم ﴿۲۹﴾ اى کسانى که ایمان آورده اید اگر از خدا پروا دارید براى شما [نیروى] تشخیص [حق از باطل] قرار مى دهد و گناهانتان را از شما مى زداید و شما را مى آمرزد و خدا داراى بخشش بزرگ است ۲۹ وإذْ یمْکر بک الذین کفروا لیثْبتوک أوْ یقْتلوک أوْ یخْرجوک ویمْکرون ویمْکر الله والله خیْر الْماکرین ﴿۳۰﴾ و [یاد کن] هنگامى را که کافران در باره تو نیرنگ میکردند تا تو را به بند کشند یا بکشند یا [از مکه] اخراج کنند و نیرنگ مى زدند و خدا تدبیر میکرد و خدا بهترین تدبیرکنندگان است ۳۰ وإذا تتْلى علیْهمْ آیاتنا قالوا قدْ سمعْنا لوْ نشاء لقلْنا مثْل هذا إنْ هذا إلا أساطیر الْأولین ﴿۳۱﴾ و چون آیات ما بر آنان خوانده شود مى گویند به خوبى شنیدیم اگر مى خواستیم قطعا ما نیز همانند این را مى گفتیم این جز افسانه هاى پیشینیان نیست ۳۱ وإذْ قالوا اللهم إنْ کان هذا هو الْحق منْ عنْدک فأمْطرْ علیْنا حجارة من السماء أو ائْتنا بعذاب ألیم ﴿۳۲﴾ و [یاد کن] هنگامى را که گفتند خدایا اگر این [کتاب] همان حق از جانب توست پس بر ما از آسمان سنگهایى بباران یا عذابى دردناک بر سر ما بیاور ۳۲ وما کان الله لیعذبهمْ وأنْت فیهمْ وما کان الله معذبهمْ وهمْ یسْتغْفرون ﴿۳۳﴾ و[لى] تا تو در میان آنان هستى خدا بر آن نیست که ایشان را عذاب کند و تا آنان طلب آمرزش مى کنند خدا عذاب کننده ایشان نخواهد بود ۳۳ وما لهمْ ألا یعذبهم الله وهمْ یصدون عن الْمسْجد الْحرام وما کانوا أوْلیاءه إنْ أوْلیاؤه إلا الْمتقون ولکن أکْثرهمْ لا یعْلمون ﴿۳۴﴾ چرا خدا [در آخرت] عذابشان نکند با اینکه آنان [مردم را] از [زیارت] مسجدالحرام باز مى دارند در حالى که ایشان سرپرست آن نباشند چرا که سرپرست آن جز پرهیزگاران نیستند ولى بیشترشان نمى دانند ۳۴ وما کان صلاتهمْ عنْد الْبیْت إلا مکاء وتصْدیة فذوقوا الْعذاب بما کنْتمْ تکْفرون ﴿۳۵﴾ و نمازشان در خانه [خدا] جز سوت کشیدن و کف زدن نبود پس به سزاى آنکه کفر مى ورزیدید این عذاب را بچشید ۳۵ إن الذین کفروا ینْفقون أمْوالهمْ لیصدوا عنْ سبیل الله فسینْفقونها ثم تکون علیْهمْ حسْرة ثم یغْلبون والذین کفروا إلى جهنم یحْشرون ﴿۳۶﴾ بى گمان کسانى که کفر ورزیدند اموال خود را خرج مى کنند تا [مردم را] از راه خدا بازدارند پس به زودى [همه] آن را خرج مى کنند و آنگاه حسرتى بر آنان خواهد گشت سپس مغلوب مى شوند و کسانى که کفر ورزیدند به سوى دوزخ گردآورده خواهند شد ۳۶ لیمیز الله الْخبیث من الطیب ویجْعل الْخبیث بعْضه على بعْض فیرْکمه جمیعا فیجْعله فی جهنم أولئک هم الْخاسرون ﴿۳۷﴾ تا خدا ناپاک را از پاک جدا کند و ناپاکها را روى یکدیگر نهد و همه را متراکم کند آنگاه در جهنم قرار دهد اینان همان زیانکارانند ۳۷ قلْ للذین کفروا إنْ ینْتهوا یغْفرْ لهمْ ما قدْ سلف وإنْ یعودوا فقدْ مضتْ سنت الْأولین ﴿۳۸﴾ به کسانى که کفر ورزیده اند بگو اگر بازایستند آنچه گذشته است برایشان آمرزیده مى شود و اگر بازگردند به یقین سنت [خدا در مورد] پیشینیان گذشت است۳۸ وقاتلوهمْ حتى لا تکون فتْنة ویکون الدین کله لله فإن انْتهوْا فإن الله بما یعْملون بصیر ﴿۳۹﴾ و با آنان بجنگید تا فتنه اى بر جاى نماند و دین یکسره از آن خدا گردد پس اگر [از کفر] بازایستند قطعا خدا به آنچه انجام مى دهند بیناست ۳۹ وإنْ تولوْا فاعْلموا أن الله موْلاکمْ نعْم الْموْلى ونعْم النصیر ﴿۴۰﴾ و اگر روى برتافتند پس بدانید که خدا سرور شماست چه نیکو سرور و چه نیکو یاورى است ۴۰
